Od kwietnia do lipca grupa ponad dziesięciu osób będzie wspólnie pracować nad twórczym upamiętnieniem grochowskiego kibucu.
W czasie warsztatu nie tylko będziemy się poznawać i działać, ale też uwspólniać wiedzę o grochowskim kibucu. Przyjrzymy się historii społeczności żydowskiej na Grochowie, a także naszemu postrzeganiu żydowskiego i warszawskiego dziedzictwa. Będziemy czerpać z różnych dziedzin artystycznych, a proces zakończymy finałowym działaniem — wystawą, pokazem czy premierą. Zgodnie z rekomendacjami z raportu „Upamiętnienie Kibucu Grochów. Konteksty, opinie, możliwości” (2019) na początku nie zakładamy konkretnej formy działania.
Warsztaty będą odbywały się:
→ co dwa tygodnie w soboty
→ od 27 kwietnia do 6 lipca
→ między 11:00 a 15:00, z nieco dłuższą przerwą w połowie.
Finał warsztatów, na którym zostanie zaprezentowane działanie upamiętniające, odbędzie się między 12 a 14 lipca.
Czym jest KIBBUTZ?
Jako Dom Sztuki po raz drugi będziemy zajmować się żydowską historią na Grochowie. Głównym tematem, na którym się skupimy, jest odpowiedzialne budowanie sąsiedztw. Chcemy rozmawiać o przyszłości, w której bezpieczeństwo nie będzie zależne od religii, narodowości czy pochodzenia. Będziemy zastanawiać się, jak może wyglądać współzamieszkiwanie w czasie nawarstwiających się kryzysów humanitarnych, klimatycznych i ekonomicznych. Zaprosimy do udziału w grupie warsztatowej, na spotkania i spacery. Działania zakończymy w lipcu, kiedy zaprezentujemy efekty wspólnej pracy twórczej i odbędzie się koncert.
Prowadzenie procesu: Dorian Widawski
Koordynacja: Marta Palińska
Produkcja: Barbara Nowak
Promocja: Melissa Czaplicka, Antonina Dukowicz
Kibuc na Grochowie
Pierwsze osoby, które tuż przy granicy Warszawy uruchomiły ten pionierski projekt, zaczęły pracę w 1920 roku. Trudności finansowe w latach trzydziestych i rosnący antysemityzm utrudniały działanie, ale nawet początek wojny nie zatrzymał kibucników i kibucniczek, których liczba stale rosła. Gospodarstwo funkcjonowało do 1942 roku, jednak nie udało się go odbudować po wojnie. W miejscu uprawianych buraków, pomidorów czy rabarbaru wyrosły bloki, sklepy i zajezdnia autobusowa. Nie istnieje trwały ślad, który przypominałby o tej rolniczej, wspólnotowej i żydowskiej działalności.
Nabór zakończyliśmy 15 kwietna
Do kolektywnego procesu zaproszonych zostało trzynaście osób.
Facebook
Zapraszamy na spotkanie otwarte z Moniką Bobako, Niną Michnik i Pawłem Mościckim o historii ratowniczej→
Projekt jest finansowany ze środków m.st. Warszawy.
Cykl jest objętym patronatem Centrum Kultury Jidysz, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Żydowskiego Instytutu Historycznego oraz Magazynu „Szum”.
