Od września spotykaliśmy się, żeby rozmawiać o pamięci i upamiętnianiu, historii wiejskiej i żydowskiej, tworzeniu sąsiedztwa i dobrych ram współpracy. Czerpiąc z nurtów idących w poprzek, wtrącających się i krytycznych, zdecydowaliśmy się na działanie, które można nazwać śmiesznym. To nasza strategia.